In haar bundel Bont houdt Charlotte Mutsaers een pleidooi voor onbevangenheid in de kunst. Een mentaliteit die door de officiële kunstwereld niet erg wordt gewaardeerd, omdat een kunstenaar die zich luchtig over zijn werk uitlaat meestal niet erg serieus wordt genomen.Ook mag een kunstenaar geen dingen maken waar (ook) om te lachen valt. Kunst en humor sluiten elkaar uit. Waar de lach heerst, kan de ernst niet bestaan. Vrolijkheid is geen kunst.
Dit pleidooi voor onbevangenheid, voor luchtigheid en speelsheid is mij uit het hart gegrepen. Ik heb een hekel aan kunst die al te nadrukkelijk kunst wil zijn. Kunst is voor mij vrijheid, ongebondenheid, avontuur. Niet genoegen nemen met het bestaande, het nuttige, het efficiënte, het normale en daar uitdrukking aan geven op zoveel mogelijk manieren.
Voor mijn beeldhouwwerk geldt dan ook dat het alle kanten op kan gaan en dat ik me niet gebonden voel aan een bepaalde stijl of een bepaald onderwerp. Wel moet het beeld spannend zijn en mooi om te zien. Mijn voorkeur gaat daarbij uit naar ronde, vrouwelijke vormen die uitnodigen om aangeraakt te worden. Vandaar dat veel beelden van hout zijn gemaakt dat zeer glad en glanzend kan worden afgewerkt, waardoor de kleur en tekening van het hout goed tot hun recht kunnen komen. Ook maak ik soms gebruik van kleuren of voeg geluid of beweging toe, om een zekere lichtheid en vrolijkheid te bereiken.
Piet Post, houtbewerkend kunstenaar te Terborg
https://www.eenwagenvolverhalen.nl/Ambachten/houtbewerking-en-vrije-kunst.html#sigProIdc93b8eeb73
