Als trouwe anhanger van Normaal al 40 Jaar heb ik veel mooie momenten meegemaakt waar veel om gelachen werd...
De eerste gouden LP (voor Oerend hard) werd door Johnny Hoes uitgereikt bij De Woage te Halle, hier kwamen ze 4 keer per jaar spelen. Bennie Jolink was met de eigenaar van De Woage en er werd besloten dat er een podium gebouwd moest worden dat niet al te stevig was, waar de heer Hoes op moest staan met de uitreiking. En dan moest het geheel in mekaar storten, dat zou lachen worden volgens Bennie!
Zo werd het ook gedaan, de jongens werden met paard en platte kar naar De Woage gereden die bewuste avond en ik woonde vlak bij De Woage en had 20 baal stro er heen gebracht, want het stro-kanon dat hoorde erbij.
Veel genodigden waren er die avond, volgens Bennie allemaal stoepenschijters die een hekel aan de boeren hadden dus die moesten een lesje geleerd worden. De stemming zat er al snel in en het moment van de uitreiking door Johnny Hoes stond gepland, de jongens van Normaal op een podium die wel stevig was gebouwd en de heer Hoes stond alleen op een op instorten podium. Hij vroeg nog wel 'waarom sta ik alleen hier en jullie daar nu?', daar kwam hij snel achter.
De jongens van Normaal begonnen een beetje te springen en steeds harder tot dat dus het geheel in elkaar klapte met Hoes languit over de vloer. Lachen volop! Bennie vertelde Johnny Hoes de waarheid en achteraf kon hij er ook smakelijk om lachen, hij zei 'boeren dat hebben jullie prima gedaan, jullie komen er wel!'
De avond verliep verder met heel veel bier en het stro-kanon deed het uitstekend. De genodige gasten dachten bij wat voor boeren zijn we toch terecht gekomen en het mooiste was nadat het feest afgelopen was rond twee uur of was het nog later ik weet het niet meer... Het was goed weer en we zaten met alle jongens van Normaal nog na te genieten buiten op de muur van Dekenkist die aan de andere kant van De Woage staat. Wimke van Diene die behoorlijk angeschoten was die had de gouden plaat in de hand. Hij haalde hem uit de hoes en bekeek hem eens en zei 'wat mok hier toch met' en hij smeet de plaat keihard tegen de kerk muur aan en aan duizend stukken kapot viel. Hij zei 'er kommen er nog wel meer bij later'.
Zo was de avond geheel verlopen zoals Bennie en de jongens zich hadden voor gesteld een grote puinhoop, moe maar voldaan zochten we er vroeg of was het al laat het bed op om de volgende dag de zooi op te ruimen bij De Woage.
Een paar dagen later in het Cafe de Tol waar de jongens veel zaten vroeg ik Wimke van Diene waar hij de gouden plaat had gelaten. Hij wist het niet meer, 'heb ik die dan ook gekregen dan...?'
Zo verliepen de begin jaren met veel zuipen en lol maken en ik was daar getuige van!
Bekijk hier het fragment uit onze tv-uitzending:
