Naoberschap stopt bij ons niet bij de grens. Wij ontmoeten regelmatig onze Duitse 'buren' uit het kerkdorp Barlo. Het is een oude traditie die we de laatste jaren weer nieuw leven hebben ingeblazen. We hebben regelmatig een grenstreffen. Iedere vijfde zaterdag van de maand (zo'n vier keer per jaar) komen we bij elkaar. Meestal 8 vaste mensen en soms wat gasten erbij. De eerste keer hadden de Duitsers kaffee und kuchen bij zich. Wij hadden een borrel meegenomen. De eerste keer liep dat al behoorlijk uit de hand. We begonnen vier uur s middags en het duurde tot laat in de avond. Er wordt dan plat Duits en plat Nederlands gesproken. En hoe later op de avond, hoe makkelijker dat dat gaat, ha ha.
Zo'n 30 jaar geleden zag ik meermaals op een bankje nabij de groene grens een Nederlands stel met hun Duitse buren gezellig keuvelend een borreltje gebruiken. Deze traditie verdween doordat deze mensen op leeftijd waren en kwamen te overlijden. Deze traditie is twee jaar geleden door ons weer nieuw leven in geblazen. Wij vinden het heel bijzonder. De opa en oma van mijn vrouw hadden buren in Duitsland en die contacten zijn er nog steeds. Wat ons betreft zal het zeker nog wel een tijdje in stand worden gehouden.
Binnen bepaalde grensstenen kon je vroeger makkelijk heen en weer als je daarvoor een aantekening had in je paspoort. In die tijd is er dan ook veel gesmokkeld; ook hierdoor was er gemakkelijk contact tussen Nederlanders en Duitsers.
In Barlo hebben ze een Schützenverein. En het bijzondere is dat in 1571 bij de oprichtingsvergadering twee scholteboeren Roart en Miert hier uit het Woold daar al bijzaten. Vanaf die tijd was het Schützenfest ook voor Wooldse ingezetenen op voorwaarde dat de Wooldse gemeenschap een vat bier meenam. Volgens de overlevering is er zelfs ooit een knecht van een Wooldse scholteboer schutterskoning geworden of dit tot ruzie geleid heeft of een ander incident weet ik niet maar het samen feesten was plotseling over. En daarna zijn de contacten een hele tijd verbroken geweest. Tot 1971 bij het 400 jarig bestaan toen ze vanuit Woold met trekkers en wagens naar Barlo reden met een vat bier, dat ze blijkbaar nog schuldig waren en het zo weer werd goedgemaakt. Sindsdien worden beide verenigingen uitgenodigd op elkaars feest.
Het bankje op de foto staat aan de Duitse kant nabij de groene grensovergang aan de Brandenweg te Winterswijk-Woold.
Bekijk het fragment uit onze tv-uitzending over dit verhaal
