Griesmeelpudding met stevenssaus

Griesmeelpudding met vlierbessensaus (Stevenssaus)

Begin jaren zestig van de vorige eeuw kreeg de gemeente Arnhem onder andere het park Gulden Bodem dat tegenover park Zijpendaal in Arnhem Noord ligt in bezit. Ik kwam daar rond mijn 11de jaar in de buurt te wonen. Samen met de andere jongens uit de buurt gebruikten wij het grasveld voor het Jachtslot in het ernaast gelegen Park Gulden Bodem om te voetballen. Zeer tot ergernis van de politieagent die in het koetshuis tegen over het Jachthuis woonde.

''Wegwezen, daar heb je hem''

Maar als we op straat voetbalden vond hij het ook niet goed en herhaaldelijk werd dan ook de bal afgepakt. Nu voetbalde ook zijn zoon met ons mee (of waren het er meerdere?!), maar zo kregen we toch ongewild onze bal weer terug.

Alles bij elkaar ontstond er een stevige “wegwezen…daar heb je hem”- relatie. Dat werd nog erger toen het Jachthuis tegenover zijn woonplek in het Gravinnebos ( zoals wij dat noemden) leeg kwam te staan. Hier woonde tot haar overlijden Mevrouw Baronesse A. Brantsen. Een stevige adellijke dame, die ook in de Tweede Wereldoorlog de parken Zijpendaal en Gulden Bodem met alle gebouwen en buitenhuizen erop op haar manier tegen de Duitse verloedering heeft weten te beschermen. De echte waardering daarvoor heeft zij niet ontvangen. En de sloopmentaliteit van de Arnhemse bestuurders in die tijd heeft zeker het karakteristieke jachthuis in het park Gulden bodem geen goed gedaan. Want de gemeente Arnhem liet het gewoon slopen.

De agent zet vallen

Maar voordat het zover was, bleek dit de ideale plek voor ons kinderen uit die buurt om op verkenningstochten te gaan. En wat is spannender dan een zo’n groot verlaten adellijk buitenhuis. Er in komen was voor ons geen probleem. Nee, alleen de agent die er tegenover woonde leverde moeilijkheden. Want hij vond het zijn taak ons hiervoor te behoeden. Zo organiseerde hij regelmatig vallen om ons “de kinderen”, die daar in speelden te pakken te krijgen. Nu had het jachthuis naast de officiële brede trappen meerdere oude gangen en trappenhuizen voor het personeel. En het duurde niet lang of we hadden hele wegen uitgezet om de agent bij zijn jacht op ons te ontkomen. En zo kreeg hij eigenlijk bijna niemand te pakken. Dit ergerde hem enorm en resulteerde in andere acties tegen ons. Dus als we niet op zoektocht in het Jachthuis waren en in de avond gingen voetballen, had hij de bal al afgepakt voor we goed en wel konden beginnen.

Eindelijk te pakken

In de herfst verzamelde ik in datzelfde ( behoorlijk verwaarloosde park) rijpe vlierbessen. Want men vader was dol op vlierbessensap en compote. Ik was een dag druk bezig weer bessen van de struiken te halen, toen de agent mij letterlijk in mijn kraag pakte. Na wat gestribbel had hij me echt vast en keek ik verschrikt hem recht in zijn gezicht aan. Ik zag een triomfantelijk gezicht: ja, hij had me eindelijk te pakken. Maar die blik veranderde in korte tijd toen hij mijn mond zag.

Giftige vlierbessen

Even eerder had ik gulzig vele bramen naar binnen geslokt en mijn mond was getooid met een behoorlijk paarse kleur. Maar omdat ik vlierbessen in mijn handen had, dacht hij dat ik die net had gegeten. En net zoals velen in die tijd geloofde hij dat die echt giftig waren.

Ik werd gelijk door hem naar de huisdokter gestuurd , die achter ons aan de Heemstralaan woonde. En door de verwarring was ik zo weer eens aan zijn lange arm ontkomen.

Sinds die dag aten wij bij ons thuis nog steeds vol plezier griesmeelpudding als toetje, met wat van af toen naar de politieagent Stevenssaus bij ons heette.

Recept:

Griesmeelpudding

• 1 liter melk
• 110 gr suiker
• 1 zakje vanillesuiker
• 1 stukje citroenschil (zonder wit)
• 90 gr griesmeel

Meng de melk met de suiker, vanillesuiker en citroenschil in een steelpan en breng aan de kook. Roer tot de suiker is opgelost en de melk bijna kookt. Voeg dan de griesmeel al roerend toe. Laat ongeveer 7 minuten zachtjes koken. Roer regelmatig door, zodat het niet aanbrandt en de melk niet over kookt. Verwijder de citroenschil.

Stort de warme pudding in kleine bakjes of in een grote puddingvorm of schaal.

Laten afkoelen.

Saus

Dan is het tijd om de stevenssaus te maken. Met bessensap, wat suiker en maïzena kun je een mooie saus bereiden. Maar voor Stevenssaus plukten wij na de zomer vlierbessen en kookten die met suiker tot sap. Dit lieten we zonder te persen uitlekken in een zeef of een passeerdoek.

(In de schil van vlierbessen zit veel tannine, en zo zorgde je ervoor dat dit goedje de smaak van de vlierbessen sap niet te bitter maakte). Van vlierbessensap kan men ook met maïzena zo een mooie vruchtensaus maken, die erg goed bij griesmeelpudding past.

• Als we vroeger een luxe bui ,maar vooral als we veel eieren hadden dan mengden we de gekookte melk met griesmeel van het vuur af met het geel van een ei. En roerden zo lang totdat alle eigeel door de warme griesmeelpudding was opgenomen. Dan klopten we het eiwit wat een snufje zout en wat (vanille-)suiker hard ( in een hengkom die eerst met een citroentje was bestreken). En mengde dit alles ( maar nu zonder intensief te roeren, maar door het rustig door te scheppen) door de griesmeel, voordat we dat in de vorm storten. Zo kreeg men dan een heel luchtige griesmeelpudding, die als deze geheel was afgekoeld goed op een serveerschaal te storten was.

Paul Hoftijzer