Ingeklemd tussen Maas en Waal ligt de Bommelerwaard, met zijn prachtige dorpen en kastelen. Zijn kronkelige dijken langs de rivier, zijn kronkelige weggetjes omzoomd door populieren.
Zo stond er bij kasteel Nederhemert, aan de andere kant van de Bommelerwaard een reusachtige populier. Zo lang als mensen zich konden heugen had de boom er gestaan. Het moet rond 1815, 1816 zijn geweest dat een officier van Kroonpirns Willem II zijn zadeltassen vulde met katjes, de zaden van deze populier. Kroonprins Willem stond op het punt te gaan trouwen met Anna Pouwlona, dochter van de Russische tsaar. De Romanov’s. En omdat hij wist dat ze erg van bomen hield, besloot hij als huwelijkscadeau zoveel mogelijk zaden van bomen mee te nemen naar Rusland. In het hele land werd gezocht naar bijzondere exemplaren.
Toen hij overnachtte op kasteel Nederhemert liep een officier door de prachtige tuin, op zoek naar exemplaren waarvan hij de zaden mee kon nemen. Plots horde hij, buiten de tuin, kinderenstemmen. Zingen. “De boom wordt hoe langer hoe dikker. De boom wordt hoe langer hoe dikker.” Hij liep de tuin uit en zag een lange sliert kinderen dansen rond de boom. Hij keek omhoog en was onder de indruk. Boven de kinderstemmen uit hoorde hij het ruisen van de populier. Hij sloot zijn ogen en het waaien van de wind in de taken, klonk als het ruisen van de rokken op een koninklijk bal.
"Deze boom gaat mee naar Rusland!”
Het was of de boom de officier had gehoord; de wind zwol aan en uit de takken waaiden honderden en honderden populierenkatjes vol met zaden. De officier vulde zijn zadeltassen, bedankte zijn gastheer op kasteel Nederhemert en vertrok. Zijn gastheer teleurgesteld achterlatend. Die had gehoopt dat juist de bomen uit zijn tuin als bruidsschat zouden dienen. Zijn kasteel glorie en aanzien zouden geven. Maar het tegendeel gebeurde. Het kasteel raakte in verval, oorlog teisterde de streek, het kasteel een ruïne.
Maar nog altijd stond daar de populier. De dikke boom werd hij liefkozend genoemd.
De boom wordt hoe langer hoe dikker.
7.5 meter breed, meer dan 30 meter hoog. Als een wachter op de grens van Brabant en Gelderland. Tot in 1990. Het jaar dat de Sovjet Unie uiteenviel, zij die de Romanov’s ten val hadden gebracht.
Toen pas viel in een januaristorm de dikste populier van Nederland. Maar het kasteel bloeide weer op. Alsof de boom met zijn val, de zaden daarvoor had geplant.
Bekijk hier het fragment uit de tv-uitzending over dit verhaal
