Uit de nalatenschap van zijn vader, slager Kwak uit Winterswijk, ontving uw schrijver destijds een worsthoorntje. Het kleine metalen trechtertje was vroeger niet weg te denken uit de dagelijkse werkzaamheden van een slager of huisslachter. Het werd namelijk gebruikt tijdens het maken van de worsten bij de huisslachtingen en in de slagerij.
Op het hoorntje werd een varkensdarm gestroopt. Vervolgens werd met de duim het gemalen en gekruide worstdeeg in de darm geduwd. Dat was een secuur werkje want het was zaak om zo min mogelijk lucht mee te stoppen. Door luchtbellen kreeg de worst tijdens het drogen namelijk een ongelijkmatige vorm waardoor het droogproces niet gelijkmatig verliep en bederf kon toeslaan.
Tegenwoordig wordt het hoorntje bijna niet meer gebruikt. Alleen op de verschillende slachtvisites in Oost-Gelderland. Bijvoorbeeld bij museum Smedekinck in Zelhem wordt het nog volop gebruikt door de boerinnen die daar boeren worsten maken.
