Nieuwjaarsbuurt /kleine buurt
Deze nieuwjaarsbuurt (gedeelte van de grote buurt) kwam bij elkaar aan het begin van het nieuwe jaar. Hier was een vaste volgorde in. Daar werd niet van afgeweken. De oudste (en dat was de fam. Makkink-Lubberding) begon en daar werd de volgende afspraak gemaakt. Toen wij trouwden in 1965 waren wij als laatste aan de beurt en inmiddels zijn wij de eerste in de rij die uitnodigen (Dat zegt wel iets over veranderingen in de buurt en over onze leeftijd…!). Vroeger was dit wekelijks en was men eind februari klaar! Nu doet men er soms wel een jaar over voordat men overal geweest is. De traditionele oliebollen kwamen bij een ieder voor de dag, vers gebakken (later uit de diepvries) Waar zijn de oliebollen nu??? Die avonden waren altijd oergezellig! (zijn ze nog!)
Leuk is om te vertellen, dat toen wij voor het eerst meededen, het breiwerk mee werd genomen naar het nieuwjaar schieten. Dina Lebbink (woonde op Gravenstraat 7) heeft dit nog lang volgehouden (‘n Vrouwenhand en een paardentand……!!’). Soms werd voor huwelijken etc ook wel alleen de nieuwjaarsbuurt uitgenodigd. Dan golden wel altijd dezelfde regels voor groen maken ed.
Nieuwjaar schieten kinderen
Deze traditie is helemaal verdwenen door het verouderen van de buurt. Al is er nu wel weer toekomst voor deze ceremonie!! Alles wat lopen kan (dus ook de hele kleintjes!) tot een jaar of 18/19 (soms al verkering) gingen op nieuwjaarsmorgen er op uit om in de buurt nieuwjaar te schieten. Daags van te voren sprak men af aan welke kant werd begonnen. Men wisselde dat om het jaar. Knappertjes, pistooltjes tot echte kanonkrakers, alles wat maar veel lawaai maakte, werd in tassen meegesjouwd. En uitgeprobeerd. De groten hielpen de kleintjes. En op die dag, vaak tot laat in de middag werd er goed gebunkerd. En bij Makking-Lubberding werd televisie (zij waren de eerste in de buurt die televisie hadden) gekeken, nieuwjaarsbal in Wenen, (later werd dat het ski-schans-springen in Garmisch-Partenkirchen). Van oliebollen tot nieuwjaarsrolletjes, kinderlikeur, pils, fris, bowl enz. op alles werd getrakteerd. Menig kind kwam overbeladen thuis. (En dan stond er thuis nog soep klaar…!)
Toch waren dit dagen waar ik - want voor ons huwelijk ging ik ook mee - met plezier op terug kijk. En ook onze kinderen - in die tijd waren het in het totaal ongeveer 10 tot 12 buurkinderen - genoten van deze happening.
Bekijk het fragment uit onze tv-uitzending over dit verhaal:
