Omstreeks 1370 werd in Hernen een grote zware woontoren (donjon) gebouwd met een ommuurd binnenterrein. Later volgden de woonvleugels op het binnenplein. De muurdikte bedroeg gemiddeld 2,5 meter. Voor een vierkante meter muur met een dikte van 2,5 meter dikte zijn ca. 1.250 stenen nodig. Dus reken maar uit hoeveel stenen er voor een kasteel als Hernen nodig waren!
De forse bakstenen , ook wel kloostermoppen genoemd, voor de bouw van het kasteel Hernen werden gebakken op zo’n 500 meter afstand van het huidige kasteel in een zestal ovens.
Eén van de ovens was een zogeheten veldoven, waarvan de lange zijden gemetseld werden van oude stenen en de kopzijden gebruikt werden om de groene (droge,ongebakken) stenen naar binnen te karren en te stapelen. In de muren waren vuurmonden aangebracht om de oven te kunnen stoken. Als de oven vol was, werd deze afgesloten met stenen en dichtgesmeerd met klei en plaggen. Capaciteit van een dergelijke oven: ca. 30.000 stuks per brand.
Afhankelijk van formaat en gewenste kwaliteit was de bakduur ca. 4 weken.
De andere ovens waren zogeheten meiler- of veldbrandovens met een capaciteit van ca. 70.000 stenen per brand. In tegenstelling tot de veldoven werd de oven opgebouwd uit gedroogde stenen met daartussen stookgangen en brandhout. De temperatuur in deze oven was bijna niet controleerbaar, waardoor er veel misbaksels ontstonden. De stapelhoogte bedroeg ca. 2,5 meter waarna de oven werd dichtgesmeerd met klei, zand en plaggen en werd aangestoken.
Voordat de stenen konden worden gebakken, moesten deze eerst worden gevormd en gedroogd. In het verleden vond tussen april en eind september de productie plaats. De vormer sloeg de klei in een met zand bestrooide houten mal en vormde de steen. Kinderen namen de gevulde mal mee en sloegen de vormeling uit de mal op een droogveld. Na een tijdje werden de stenen recht opgezet om verder te drogen en vervolgens gestapeld (opgetast) in hagen op “tasvelden”. Het droogproces nam minimaal drie tot zes weken in beslag.
