Het was in de jaren 30 toen ik nog bij mij ouders woonde. We woonden in het buitengebied: oude Eibergen dichtbij Eibergen. Mijn vader was geboren op de boerderij maar had een burgerbaan. We woonden lekker buiten en vrij. Daar had je ook nog het noaberschap. De buren waren onderverdeeld in eerste noaber, tweede noaber en derde noaber. De noabers hadden allemaal een taak bij een bijzondere gebeurtenis. Bijvoorbeeld bij een geboorte. Ik weet het nog goed dat de buren een kindje hadden gekregen. Mijn moeder was eerste noaber. De volgende ochtend gingen we daar om acht uur heen. Moeder waste de baby en deed het daarna in de bindluiers. Ook verschoonde ze het wiegje. En daarna gingen we gezellig koffie drinken. En 's avonds kwam dan de tweede of de derde noaber voor hetzelfde ritueel. Het was een soort mantelzorg.
Bij bruiloften ging het net zo. Ging er iemand trouwen dan kregen de noabers een lijstje van de genodigden. De noabers/buren maakte dan bekend dat het paar ging trouwen. Ze hadden dan een stok bij zich met papieren roosjes eraan. Vaak kregen ze bij de meesten wel een borrel dus gingen ze een beetje aangeschoten weer naar huis. En de noabers gingen een dag voor de bruiloft alles mooi maken met bijvoorbeeld een boog om de deur. Alles werd mooi gemaakt. Op de bruiloft zelf zorgden zij voor de koffie en de broodjes.
Ook bij begrafenissen hadden de noabers een taak. Ik weet nog goed dat mijn vader in het sterfhuis een lijstje kreeg. Daar stonden de namen op van familie die niet in de buurt woonden. En dan ging mijn vader op de fiets om die familie in te lichten. Soms woonden ze helemaal in Zutphen of in Lochem. Hij vertelde de familie dat hun familielid was overleden. De dag daarna was de datum van de begrafenis bekend. En dan fietsen de noabers hetzelfde ritje om de familie in te lichten over de datum van de begrafenis. Zo ging dat bij ons.
