Midden op de Veluwe - in het bos tussen Putten, Garderen en Drie - ligt het Solse gat, een grote kuil tussen de heuvels. Daar stond eens een machtig klooster met veel torens. Het werd omgeven door een gracht en een brede, statige laan leidde naar de poort.

Maar het was een boos klooster; de overste en alle monniken hadden hun ziel aan de duivel verkocht. Ze leidden een leven van overdaad en weelde. Midden in de nacht werd de zwarte mis gelezen waar alle heksen en spoken uit de omgeving aan deelnamen. Men dronk wijn uit emmers en de hele nacht werden er overvloedige maaltijden opgediend. De duivel zorgde ervoor dat de voorraad nooit opraakte en hij mengde zelf de wijn. Er werd gedanst, gezongen en gevloekt tot in de vroege morgen. Velen hadden 's nachts binnen het klooster vreemde en angstaanjagende geluiden gehoord en iedereen wist dat de hele nacht de vensters van alle zalen hel verlicht waren.

Dat heeft geduurd, tot in een stormachtige kerstnacht, nu al eeuwen geleden. De dorpelingen bleven tijdens die storm angstig in hun huizen en hoorden midden in de nacht plotseling één hevige donderslag. De volgende ochtend kwam een jongetje het dorp binnenrennen en vertelde dat het klooster in het bos geheel was verdwenen en er op die plaats een ijzingwekkend diepe kuil ontstaan was. De bomen er omheen lagen ontworteld ter aarde. Alle bewoners wilden het wonder zien. Men vond nog een met klinkertjes geplaveid straatje en de brede, statige laan; dat was alles wat van het klooster restte. De aarde had zich geopend en zich weer gesloten.

Sinds die tijd komt er om middernacht uit de diepte van het Solse gat een vreemd geluid. De klokken van het verzonken klooster beginnen onregelmatig en schor te luiden, alsof ze allen gebarsten zijn; eerst zacht, maar steeds harder en angstiger. Dan komen uit het duister van de brede laan de geesten van de monniken. Al klagend wandelen ze in een lange sombere rij: langzaam en gebogen gaan ze rondom het gat, waaruit een blauwe gloed opstijgt. Dan zweven ze allen rusteloos uiteen, om opnieuw uit de schaduw van de laan in een lange rij langzaam naar voren te treden. Dit gaat door tot aan het daglicht, dan vluchten ze plotseling jammerend weg in het diepste duister van de sombere kuil.

Zodra de zon schijnt, is het alsof er niets is voorgevallen. Alles is er rustig en men zou er haast aan twijfelen, dat even tevoren de schimmen verdwenen zijn in het water midden in de kuil van het Solse gat.

Bron: "Veluwsche sagen" geschreven en verlucht door Gust. van de Wall Perné. Uitgegeven te Amsterdam bij Scheltens & Giltay, 1921. p. 85-88.

Deze legende werd door verhalenverteller Eric Borras verteld in de derde aflevering van het TV Gelderland-programma 'Een wagen vol verhalen':

 

Video
Categories:: Streek-en volksverhalen Veluwe Putten Volksverhaal

Meer verhalen

Aaltjesdagen

14 maart 2016
Stichting Aaltjesdagen

De Kleeftocht

20 mei 2014
Guido Lavalaye
VideoGalerij

Kersen op brandewijn

08 augustus 2014
Mevrouw van Beuzingen

Het maken van een “halster”

27 oktober 2015
Stichting Boerengoed Achterhoek

Alles voor de jeugd!

18 juni 2014
Joan van Buren

Krentenweggen als wederdienst

29 september 2015
Albert Geurink

De melkbus

22 juli 2014
jan Reijnen

Blote benen met Pasen

08 maart 2015
Gerry
Galerij

Herinneringen aan kerst

23 december 2014
Marian v't Hullenaar-Seegers

De boerenwagen op de roggebroodweging

19 augustus 2014
monique nijman

't Olde Wief binnenhalen

09 augustus 2015
Ina Brethouwer
Video

Ik kwam weer thuis, in de Betuwe

15 maart 2016
Hilde Vos
VideoGalerij

Blijde incomste

19 augustus 2014
Joris Leijten

Hattem viert Sint Maarten op 10 november

17 februari 2015
Gerrit Kouwenhoven
Video

Bakerpraatjes, vroeger en nu

20 april 2015
Silvia de Haan
Video

Doesburg Binnenste Buiten

01 juli 2014
Jaap Geurtsen

Teerton verbranden op oudejaarsavond

25 november 2015
Piet Schuijn

Nieuwjaar winnen

27 mei 2014
Rita van Liere
Galerij

Buurt en buurtgewoonten

11 juli 2014
Willi Wilbrink